Ἐπιγραφικά χαράγματα τοῦ πότου,
τῆς ραστώνης, τῆς λοιδορίας καί τοῦ ἔρωτος
Οἱ γνώσεις μας γιά τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό κόσμο στηρίζονται σέ ὅσα παραδίδουν οἱ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς, στά ἀρχαιολογικά κατάλοιπα καί στίς ἐπιγραφές. Οἱ ἐπιγραφές διαφωτίζουν πλεῖστα ὅσα σημεῖα τοῦ ἀρχαίου βίου, κάποτε σκοτεινά, καί συμπληρώνουν ὅσα γνωρίζομε ἀπό τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς καί τά ἀρχαιολογικά κατάλοιπα· καλύπτουν εὐρύτατο φάσμα τοῦ ἀνθρώπινου βίου, ἀπό τό ἄκρως δημόσιο ἕως τό ἐντελῶς ἰδιωτικό. Οἱ ἀρχαῖοι ἀνέγραφαν σέ λίθους καί ἐξέθεταν σέ δημόσιους χώρους, εἰς θέαν ὅλων, τίς ἀποφάσεις τῆς πόλεως, τά κείμενα τῶν συμμαχιῶν μέ μίαν ἄλλη ἢ περισσότερες πόλεις, τούς ἀπολογισμούς τῆς διαχειρίσεως δημοσίων χρημάτων, τίς δαπάνες οἰκοδομήσεως κτισμάτων, τούς καταλόγους ἱερῶν ἀναθημάτων, τίς μισθώσεις δημοσίων ἢ ἱερῶν κτισμάτων, κλπ. Ἀλλά καί τήν ἰδιωτική σφαῖρα ἐκάλυπταν οἱ ἐπιγραφές· τήν μνεία τοῦ ἰδιοκτήτου ἢ χρήστου ἑνός ἀγγείου· τό ὄνομα τοῦ νεκροῦ καί τήν ἔνδειξη τοῦ τόπου, ὅπου ἐτάφησαν προσφιλῆ πρόσωπα, τήν μνεία προσφορᾶς ἀναθήματος (ἀφιερώματος) σέ μία θεότητα, τήν μνεία τοῦ κατασκευαστοῦ ἑνός ἀγγείου, τοῦ ὀνόματος μιᾶς θεότητος, τήν μίσθωση ἢ τήν ὑποθήκευση κτηματικῆς ἰδιοκτησίας, τήν μνεία τῆς φιλίας δύο ἢ περισσοτέρων νέων, τίς ἐρωτικές ἐπιδόσεις ἑνός νεαροῦ, κλπ.
Ἐπιγραφές πού ἀναφέρονται στόν ἰδιωτικό βίο εἶναι καί οἱ ἐπί ἀγγείων, κυρίως ἐγχάρακτες, ἀλλά καί γραπτές, καθώς καί οἱ χαραγμένες σέ ριζιμιούς βράχους. Ἐπιγραφές ἐπί ἀγγείων μάλιστα εἶναι καί οἱ παλαιότερες σωζόμενες Ἑλληνικές, χρονολογούμενες ἀπό τό δεύτερο μισό τοῦ 8ου αἰ. π.Χ.
